Kuba rozbieracz - następca Kuby rozpruwacza, o którym nie wiesz

Jack the stripper

2 luty 1964 goerge I douglas capone, czlonkowie klubu zeglarskiego london corinthian, niedaleko pontoon pier na tamizie znajduja dryfujace w tamizie cialo kobiety. Poniewaz znalazlo sie ono blisko hammersmith bridge, policja na podstawie poziomu wody obliczyla, ze kobieta znalazla sie w rzece 24 godziny wczesniej, w okolicy Dukes Meadows. Ta parkowa okolica znajduje sie ok mili w gore rzeki. Biorac pod uwage, ze Duke Mwadows walk bylo wowczas popularna miejscowka lokalnych dam lekkich obyczajow i ich klientow, policja miala przed soba jedna z najtrudniejszych spraw.

Zmarla kobieta byla niska, mierzyla jedynie 1.58 i miala na sobie jedynie sciagniete do polowy nog ponczochy. Jej podarta bielizna zostala znaleziona w jej ustach. Morderca zakneblowal ja usta ofiary. Pomimo tego, ze cialo bylo nagie, nie znaleziono jednak oznak aktywnosci czy przemocy seksualnej . Jedynymi sladami na ciele byly obrazenia glowy, ktore wedlug policji swiadczyly o tym, ze kobieta byla ogluszona i stracila przytomnosc, zenim zostala wrzucona do tamizy. Doktor donald teare, patolog sadowy, orzekl, ze zwloki znajdowaly sie w wodzie pomiedzy dwoma a siedmioma dniami, tym samym dyskredytujac teorie policyjna, ktora mowila jedynie o 24 godzinach.

Uznal takze, ze przyczyna smierci bylo utoniecie, jednak watpil, by nastapilo ono wlasnie w Tamizie. Wedlug Donalda, utonela gdzie indziej, a dopiero pozniej jej cialo zostalo wrzucone do Tamizy.

Pomimo braku jakichkolwiek innych rzeczy nalezacych do kobiety, udalo sie ja szybko zidentyfikowac. Zamordowana kobieta okazala sie 30sto letnia Hannah Tailford, ktora w tamtym casie byla w ciazy ze swoim 3cim dzieckiem. Zaginiecie Hanny zglosila jej siostra. Niestety, potwierdzone zostaly takze obawy policji – kobieta byla prostytutka.

* Niescislosci – miala wybite zeby i slady po duszeniu a wpis w raporcie policyjnym mowi o smierci przez uduszenie.

Mieszkala w poludniowo-zachodnim Londynie przy Thurlby Road ze swoim partnerem, alanem lynchem. Do pensji kelnerki i pracownicy fabyki doriabiala cialem przy Bayswater Road. Alan zaprzestal poszukiwan, gdy dowiedzial sie ,ze kobieta planowa oddejsc do innego. Zalozyl po prostu, ze Hanna jest wlasnie z nowym kochankiem.

Oficjalne doniesienia mowia, ze kobieta byla widziana zywa, jeszcze 29 stycznia 1964.a niepotwierdzone informacje mowia, ze widziano ja jeszcze 31 stycznia tego samego roku na stacji Charing Cross. Swiadek zeznal, ze widzial ja w niebieskim plaszczu wlasnie tego dnia. Taki sam plaszcz zaplatal sie w srube policyjnej lodzi.

Hanna telford byla wczesniej znana policji, miala tez kartoteke wymieniajaca kilka pseudonimow pod jakimi pracowala (Ann Taylor, Ann Lynch, Hannah Lynch i Teresa Bell). Byla tez 4krotnie skazana.

W zwiazku z morderstwem Hanny policja przesluchala ponad 700 osob, jednak specyfika pracy kobiety sprawiala, ze jej klienci nie byli zbyt pomocni i nie ufali policji. To bardzo utrudnialo sledztwo.

Kolejne cialo zostalo znalezione 18 kwietnia. Tym razem zwloki zostaly znalezione przy Corney Reach nad brzegiem Tamizy, zdecydowanie blizej Dukes Meadows niz poprzednie.

Ofiara byla 26cio letnia Irene Lockwood, przedstawiajaca sie jednak jako Sandra Russell. I tym razem kobieta byla podobnego wzrosu i tak jak Hannah Telford, pracowala jako prostytutka przy Bayswater Road. To jednak nie koniec podobienstw pomiedzy kobietami. Irene... takze byla w ciazy gdy zostala zamordowana.

Znalezione cialo Irene Lockwood bylo nagie, a na prawym ramieniu widnialo rozciecie, ktore zostalo przypisane srubie, jako ze wystapilo po smierci. Sadzono, ze jej cialo znajdowalo sie w wodzie od 2 dni. Podana przyczyna zgonu rowniez bylo utoniecie.

Kobieta mieszkala przy Denbingh Road w Nothing Hill a ostatnio byla widziana dzien wczesniej, w jednym w pubow w Chiswick. Pochodzila z Linconlshire a w Londynie szukala dla siebie lepszego zycia. Pracowala jednak sprzedajac swoje cialo i grajac w filmach dla doroslych. Nie miala tez dobrej opinii wsrod klientow, bo czesto kradla ich portfele, a na dokladke chetnie szantazowala klientow, z ktorymi miala zdjecia.

Kilka miesiecy przed smiercia, jej wspolokatorka Vicky Pender, zostala pobita na smierc, za ten sam proceder, ktorym trudnila sie Irene -szantazowanie klientow. Irene byla w sumie 3 zabita dziewczyna do towarzystwa, a zabojca chodzil sobie gdzies na wolnosci.

Pomiedzy innymi nazwami tej sprawy, londynska prasa nazwala morderstwa „Hammersmith nudes murders”, czyli nagimi morderstwami z hammersmith. Tym samym, morderca zostal nazwany jack the stripper, czyli kuba rozbieracz. Bylo to tez jawnym nawiazaniem do bodaj najslynniejszego mordercy kobiet nocy jak je nazywano, kuby rozpruwacza.

Trzecia ofiara zostala znaleziona w alejce Swyncoombe Avenue w Brentford, przez Clark’a Mae 24 kwietnia. Bylo to 3.5 mili od miejsca znalezienia poprzedniego ciala. Tym razem kobieta nie lezala w wodzie, nie utonela, a czas jej smierci zostal okreslony na 48 godzin przed odnalezieniem zwlok Na jej ciele znaleziono slady walki. Prawdopodobnie bronila sie przed uduszeniem. Zabojca wybil jej 3 przednie zeby, a takze okaleczyl jej policzek i nos. Obrazenia wskazywaly na uderzenie piescia w twarz. Clark znalazl ja lezaco twarza do ziemi, w stercie ogrodowych smieci, naga. Na jej skorze widoczne byly slady oparzen i malenkie czasteczki pomaranczowej, zoltej, zielonej i w duzej czesci czarnej farby na bazie olowiu. Ten typ farby byl uzywany glownie przez przemysl samochodowy. w owym czasie byla to najwazniejsza wskazowka dotyczaca mordercy.

Ofiara okazala sie takze prostytutka, 22 letnia Helen Barthelemy, zwana pieszczotliwie misiaczkiem (Teddy). Jak poprzedniczki, uzywala aliasow, Helen Thompson oraz Helen Paul. Mieszkala w Holston, na polnocny zachod od wspomnianego juz wczesniej Nothing Hill.Przyjechala do Londynu z Glasgow bedac nastolatka. Urodzila sie w Szkocji i uczeszczala do szkoly prowadzonej przez zakonnice. Uciekla do Blackpool zostala stripteaserka w „Golden Mile”. Zanim dotarla do Londynu, zdazyla jeszcze odsiedziec 4letnia kare za zwabienie mezczyzny w pulapke. Zostal on okradziony i zaatakowany brzytwa przez 3 innych mezczyzn. Helen odmowila podania nazwisk owych 3 watazkow.

Kilka dni przed smiercia, okolo polnocy odwiedzila kafeterie, a nastepnie klub nocny w okolicach Wesbourne Grove, gdzie pila i palila marihuane ze znajomymi. Z klubu wyszla nad ranem i nikt pozniej juz nie widzial jej zywej.

Bazujac na znalezionych czasteczkach farby, policja doszla do wniosku, ze cialo Helen musialo lezec niedaleko warsztatu samochodowego, w ktorym uzywano wysoko cisnieniowej natryskarki do farby. Na tej podstawie sporzadzono liste warsztatow zachodniego londynu. W slad za lista zakladow samochodowych, sporzadzono liste podejrzanych. Z kolei widoczne slady oparzen skory doprowadzily sledczych do wniosku, ze jej cialo lezalo takze niedaleko grzejnika lub goracej maszynerii.

Policja byla zaskoczona miejscem porzucenia zwlok Helen. bo chociaz sama alejka byla zaciszna, to jednak znajdowala sie w bardzo publicznym miejscu, tuz przy ulicy, pomiedzy budynkami. A ja dodam od siebie, ze i w 1964 i teraz, to nie tyle wyglada na alejke, co na przejazd na szerokosc samochodu, doslownie pomiedzy garazem i domem.

Na policje dodatkowo zglosil sie swiadek, Alfred Harrow, ktory zeznal, ze 23 kwietnia ok 22 przejezdzal Boston Manor Road, gdy wprost ze swyncombe avenue, alejki gdzie znaleziolo cialo Helen, wprost pod maske wyjechal mu szary van. Nie doszlo do kolizji wiec zapomnial o calej sprawie, az do artykulu w gazecie. Nie znal numeru rejestracyjnego owego samochodu,ale zapamietal ze byl to hillman husky van. Ta informacja okazala sie istotna dla sprawy.

Trzy dni po odnalezieniu zwlok Helen na policje w Nothing Hill zglosil sie 54ro letni Kenneth Archibald. Poprosil o starszego oficera i przyznal sie do zabojstwa Irene Loockwood. Juz wczesniej byl przesluchiwany, poniewaz zarowno jego imie jak i numer telefonu do klubu tenisowego w Holland Park, gdzie pracowal jako dozorca.

W swoim przyznaniu sie do winy zeznal, ze nie znal Irene osobiscie. Powiedzial ze popchnal ja do Tamizy po tym, jak poklocili sie o pieniadze. Nastepnie zabral sledczych do pubu, gdzie podobno sie spotkali, a pozniej do przystani kolo Barnes Bridge, gdzie jak twierdzil rozebral ja do naga, i utopil. Zeznal takze, ze jej ubrania zabral ze soba do domu, gdzie je spalil.

Jednoczesnie zaprzeczyl on, jakoby mial cokolwiek wspolnego z innymi morderstwami.

Do czasu swojego procesu zostal umieszczony w wiezieniu Brixton. Policja w tym czasie nie szukala zadnych dowodow, tylko oskarzyla go na podstawie zeznan. 19 czerwca, podczas procesu, Kenneth Archibald wycofal jednak swojej zeznania i zwyczajnie rozplakal sie na Sali sadowej. W tym czasie, jego byly pracodawca oskarzyl go o kradziez. To oskarzenie doprowadzilo Kena do glebokiej depresji . W sadzie powiedzial o swoim stanie psychicznym oraz o tym ze sklamal odnosnie zabojstwa Irene.

Wszystkie zarzuty Wobec niego zostaly wycofane i w ciagu godziny wyszedl z sadu jako wolny czlowiek. Nigdy pozniej nie pojawil sie w sprawie.

Jak juz wspomnialam policja w tym czasie spoczywala sobie beztrosko na laurach. Zmarnowala w ten sposob 10 tygodni. Dopiero po tym czasie panowie ze scotland yardu zabrali sie od nowa do roboty. Do sprawy przydzielono dodatkowych detektywow.

Po przeczesaniu dostepnych akt, sledczym udalo sie polaczyc 2 dodatkowe ofiary. Pierwsza z nich byla Elizabeth Figg, znaleziona 17 czerwca 1959 roku, a wiec 5 lat wczesniej. Druga z ofiar byla Gwynneth Rees, znaleziona 8 listopada 1963 roku.

Elizabeth Figg zostala znaleziona w Dukes Meadows tuz po 5 rano, mniej niz 200 metrow od Barnes Bridge. Jej cialo, zwrocone w strone Tamizy bylo oparte o drzewo kilka metrow od brzegow rzeki. Liz zostala uduszona, jej sukienka w bialo-niebieskie paski byla rozerwana w okolicy pasa i biustu, brakowalo bielizny i jakichkolwiek rzeczy osobistych. Na ciele, poza oznakami duszenia, widoczne byly tez slady ciagniecia ciala i zadrapania. Brakowalo jej takze niedawno wyrwanego zeba.

Do jej identyfikacji przyczynila sie wspollokatorka Pauline Mills, gdy rozpoznala zdjecie zamieszczone w gazecie. Niestety, to samo zdjecie rozpoznala matka Elizabeth.

Liz, ktora przedstawiala sie takze jako Ann Phillips miala zaledwie 21 lat. Mieszkala niedaleko Finsbury Park razem z Pauline. Wspolokatorka zeznala, ze dzien wczesniej obydwie odiwedzily zawody konne w Ascot, w nadzieji na zdobycie bogatych klientow, jako ze obydwie pracowaly jako panie do towarzystwa.

Dr Donald Teare byl pewien, ze kobieta zginela pomiedzy polnoca a 2 w nocy. Osoba z ktora ofiara spotkala sie krotko przed smiercia okazal sie Ernest Forrest. Ernest powiedzial policji, ze owszem byl klientem Elizabeth ale odwiozl ja do Holland Park o 23.45. Park ten znajduje sie jednak 4 mile na polnocny wschod od miejsca, w ktorym kilka godzin pozniej znaleziono zwloki kobiety. Mezczyzna ten zostal wypuszczony po zlozeniu zeznan.

Ponadto, panstwo Hutton, wlasciciele pubiu w okolicy Dukes Meadow zeznalo, ze okolo polnocy widzieli swiatla samochodu, a jak tylko zgasly, uslyszeli krzyk kobiety.

Zeznania te jednak nie wniosly nic do sprawy, poniewaz o tej porze Elizabeth byla z Ernestem 4 mile od parku, a patrol policyjny, ktory przechodzil obok drzewa pod ktorym ja rano znaleziono, nie zauwazyl nic podejrzanego podczas swojego rutynowego obchodu 45 minut po polnocy.

Cialo 22 letniej Gwynneth Rees bylo juz w stanie rozkladu gdy zostalo znalezione 8 listopada 1963 roku w Mortlake, na zachod od Chiswick Bridge. Poczatkowo policja przypisala smierc Gwynneth zle przeprowadzonej aborcji. Jednak w swietle obecnych informacji postanowiono przyjzec sie sprawie od nowa. Znalezienie osoby odpowiedzialnej za jej smierc utrudnial wszechobecnie znany fakt, ze kobieta wiazala sie z agresywnymi mezczyznami,a jej zwiazki byly pewne przemocy.

To co laczylo jej sprawe z kolejnymi morderstwami to miejsce znalezienia zwlok, niecale 40 metrow od tamizy i zaledwie 1 mile od Dukes Meadows, wykonywany zawod i brak ubrania poza jedna, niemal zdjeta ponczocha.

Jej zwloki zostaly znalezione przez przypadek, podczas wyrownywania wysypiska smieci przy Townmead road. Operator koparki nie wiedzac, ze pod spodem znajduja sie zwloki, nieszczesliwie odcial Gwynneth glowe lyzka koparki. Do identyfikacji uzyto skory z jej palca, a sama identyfikacja powiodla sie dlatego, ze kobieta miala spora kartoteke policyjna. Byla aresztowana i karana 11 razy.

Do Battersea w poludniowym Londynie przeprowadzila sie z walijskiego Barry. W swojej pracy 22 latka uzywala kilku aliasow, miedzy innymi Georgette Reese, Tina Smart i Tina Dawson. Raport patologa zawieral informacje o kilku brakujacych zebach jednak patolog nie byl w stanie okreslic czy zostaly one wybite, wyrwane czy uszkodzone koparka podczas odkrycia zwlok. Ponadto stan rozkladu byl tak daleko posuniety, ze patolog nie byl w stanie okreslic przyczyny smierci.

Smierci elizabeth figg i gwynneth reese nigdy nie zostaly oficjalnie wciagniete do akt kuby rozbieracza.

28 kwietnia 1964, George Hatherill, jeden z wiodacych detektywow w wielkiej brytanii, zwrocil sie publicznie o pomoc do osob dzialajacych w branzy dla doroslych. Zapewnil, ze wszystkim bedzie zapewniona pelna anonimowosc i dyskrecja. Od tego momentu policja patrzyla laskawszym okiem na pracownikow biznesu zwiazanego z seksem, by zachecic ich do pomocy organom scigania.

6 kobiet nocy zglosilo sie na policje by sprzedac swoje przezycia, kolejne 50 kobiet opowiadalo o podejrzanych zachowaniach i klientach nie pobierajac za to pieniedzy za to czekujac pelnej dyskrecji i amnestii. W tym czasie policjantki przebrane za prostytutki przepytywaly niedoszlych klientow, nagrywajac te rozmowy na magnetofony ukryte w torebkach.

Koleje cialo zostalo znalezione przed garazem na Berrymede Road 48 wczesnym rankiem 14 lipca 1964 roku. George Heard, mieszkaniec Chiswick zobaczyl z okna cos, co wygladalo jak manekin. Gdy wyszedl z domu by sie przyjzec, manekin okazal sie nagim kobiecym cialem.

Kilka godzin wczesniej, po 2 nad ranem, kilku mieszkancow Berrymede Road slyszalo samochod na wstecznym biegu i trzasniecie drzwi lub bagaznika, jednak o tej porze nikt nie wstawal by to sprawdzic. Co ciekawe, o 2.20 rano, kilka ulic dalej, na parkingu przy Chiswick High Street John Boyle i William Kirwan zauwazyli samochod w stylu hillman husky lub commer cob van. Mezczyzni pracowali po nocy by zdazyc z otwarciem restauracji, a gdy zawolali kierowce, ten szybko wsiadl do samochodu i odjechal. Poniewaz restauracja wygladala troche jak opuszczony plac budowy, byla idealnym miejscem na porzucenie ciala. Jednak nocni pracownicy pokrzyzowali te plany i cialo Mary Fleming zostalo porzucone kilka przecznic dalej.

Poniewaz Berrymede Road bylo zamieszkane a cialo porzucone na widoku publicznym, przy samej drodze, przed czyims garazem, policja odebrala to bardzo personalnie. Detektywi zajmujacy sie sprawa nagich morderstw uznali, ze morderca zwyczajnie sobie z nich dworuje.

Ofiara byla urodzona w szkockim Clydebank, 30 letnia Mary Fleming, znana takze pod pseudonimem Mary Turner. Mierzyla ok 1.55cm i byla matka dwojki dzieci. Jak i pozostale kobiety, trudnila sie ona sprzedawaniem ciala w okolicy Bayswater Road przy Nothing Hill, gdzie mieszkala. Ona rowniez zostala uduszona, a na jej ciele znaleziona podobana farbe jak wczesniej na ciele Helen Barthelemy.

Kobieta nie miala zebow, a jej sztucznej szczeki brakowalo. W momencie odnalezienia, byla martwa od 3 dni. I wlasnie 3 dni wczesniej, po raz ostatni widziano ja zywa, w Norrmans coffee lounge.

Ostatnie odnalezione ciala zostaly porzucone w tej samej okolicy, ale juz nie bezposrednio w rzece. Policja przesluchala w tym czasie 4 tys osob i na biezaco patrolowala Tamize. Mordercy jednak nie udalo sie znalezc.

Na kilka miesiecy morderstwa ustaly, a nastepne cialo pojawilo sie 25go listopada. Tym razem ofiara okazala sie Frances Brown, przedstawiajaca sie takze jako Margaret Mc Gowan, Frances Quinn, Anne Sutherland, Donna Sutherland, Susan Edwards i Nuala Rowlands.

21no letnia szkotka pracowala w ten sam sposob co jej poprzedniczki, a okolice jej dzialan poza Bayswater Road obejmowaly takze Holland Park. Ostatni raz widziano ja zywa niemal miesiac przed znalezieniem zwlok, 23 pazdziernika 1964 roku. Wsiadala wowczas do samochodu klienta.

Frances zostala znaleziona w Kensington, na Hornton street, przez asystenta oficera obrony cywilnej Denisa Suttona. Lezala niejako ukryta pod suchymi liscmi, trawa, kawalkami betonu, a jej twarz zakryta byla pokrywa kosza na smieci. Jej cialo bylo nagie, na szyi widnialy slady duszenia, brakowalo jej zeba i mozna bylo zauwazyc drobiny farby. Oparzenia skory tym razem byly rozlegle. Patolog stwierdzil, ze kobieta lezala tam przynajmniej od tygodnia , jednak martwa byla juz od dluzszego czasu.

Dzielila wzrost swoich poprzedniczek, ale uwazano, ze byla o klase wyzej wsrod kobiet nocy, jako ze spotykala sie z osobami bogatymi i slawnymi. Przekonanie to bylo efektem jej zamieszania w skandal obejmujacy sekretarza wojny, Johna Profumo.

23 pazdziernika Frances wraz z Kim Taylor czekaly na klientow na skrzyzowaniu Portobello Road i Wesbourne Park Road. To tutaj Kim po raz ostatni widziala Frances, jak ta wsiadala do samochodu jednego z klientow. Opisany przez kobiete samochod to jeden z modeli Forda czyli nie pasowal do widzianego wczesniej hillman husky. Policja sporzadzila takze portrety pamieciowe 2 ostatnich tego dnia klientow, bo pomimo tego, ze jedynie jeden z nich byl klientem Frances, panowie zdawali sie byc kolegami. Mezczyzni ci jednak nigdy nie zglosili sie na policje, a ich personalia nie zostaly podane publicznie.

Ostatnim sladem jakim podazyla policja, byly lancuszek i piercionek ofiary, jako ze zostaly one skradzione. Mimo przesluchan i wizyt w lokalnych lombardach, nie udalo sie znalezc nikogo, kto zastawilby owe przedmioty.

Sprawa utknela na kolejne miesiace az do 16 lutego 1965, kiedy to... znaleziono kolejne cialo. Tym razem zwloki lezaly pomiedzy szopa a ogrodzeniem z lancucha na Heron Trading Estate. Bridget O’Hara, bo tak nazywala sie 27 letnia ofiara, zostala zauwazona przez idacego do pracy Leonarda Beauchamp’a. Ten zawolal swojego szefa i razem zawiadomili policje.

Bridget znana rowniez jako Bridie, pochodzila z Dublina i byla jednym z 13rga dzieci. Kilka lat przed smiercia przeprowadzila sie w okolice Nothing Hill, w Londynie. Wtedy jeszcze pracowala w fabryce.

Ostatni raz widziano ja 11 stycznia, oczekujaca na klientow przy Shephers Bush Hotel. Poniewaz kobieta byla znana w okolicy, a nikt pozniej juz jej nie widzial, policja uznala, ze to wlasnie wtedy zostala uprowadzona przez morderce.

Tym razem skora ofiary byla spalona zdecydowanie bardziej niz w poprzednich przypadkach. Na jej ciele jak i poprzednio, znaleziono drobiny farby. Poniewaz zwloki Bridget znaleziono przy fabryce Heron Factory Estate w okolicy transformatora, a drobiny farby znajdowaly sie takze pod samym transformatorem, policja uznala, ze zarowno oparzenia jak i farba moga pochodzic wlasnie od niego. Dodatkowo fabryka znajdowala sie naprzeciw malarni natryskowej.

Policjantki znow zaczely pracowac pod przykrywka, w miejscach znanych z dzialalnosci pan do towarzystwa. Informacja ta jednak szybko zostala obwieszczona opinii publicznej, w tym zapewne mordercy dzieki artykulowi w The Evening News and Star, juz 17 lutego 1965.

Do tamtej chwili sledztwem kierowal detektyw inspektor Bill Balldock. Nastepnie sprawa nagich morderstw zajal sie szef inspektor John Du Rose, znany jako Four Day Johnny, bo szybko rozwiazywal trudne sprawy. Du Rose powolal do sprawy kilkuset policjantow, w tym 100 nieumundurowanych.

Sir Ranulph Bacon, asystent komisarza Scotland yardu wyglosil przemowienie telewizyjne, w ktorym powiedzial:

Wśród osob oglądajacych ten program może znajdować się przynajmniej jedna osoba, która zna lub ma mocne podejrzenia odnośnie osoby odpowiedzialnej . Jeżeli tak jest, zwracam się do ciebie bezpośrednio i osobiście. Śmierć kolejnej młodej kobiety może obciążyć twoje sumienie. Apeluję byś się zgłosil. Zapewniam całkowitą poufność i dyskrecję dla jakichkolwiek udzielonych informacji.

Nowo przypisani do sprawy policjanci zaczeli przeczesywac okolice i przepytywac pracownikow Heron Estate i mieszkancow okolic, w ktorych znaleziono ciala kobiet.

W tym czasie udalo sie dopasowac czasteczki farby do wiekszej jej ilosci, w opuszczonej fabryce Napier Aero Engines czyli fabryki silnikow samolotowych Napiera. Fabryka ta byla zamknieta od polowy 1964 roku. Zaledwie 14 metrow dalej, tuz za torami kolejowymi, znajdowala sie fabryka Shaw and Kilburn, produkujaca silniki samochodowe i autokary.

Obieg powietrza w fabryce Shawa i Killburna byl napedzany przez wentylatory, a powietrze z lakierni autokarow bylo wydmuchiwane bezposrednio w strone fabryki silnikow samolotowych Napiera. Dzieki temu i siatce wentylacyjnej w kotlowni, czasteczki farby dostawaly sie do srodka.

Odkrycie tych zaleznosci pozwolilo detektywom na postawienie tezy, ze wlasnie w kotlowni przetrzymywane byly ciala niektorych z ofiar.

W calej strefie przemyslowej Heron pracowalo ok 7000 osob. Wszystkie byly metodycznie przesluchiwane. Jednak nie przynioslo to zadnych rezultatow. John Du Rose postanowiel wiec zmienic taktyke i podal do publicznej wiadomosci, ze krag podejrzanych zawezil sie juz do 20 osob, a nastepnie, ze udalo sie zawezic krag podejrzanych do 10 osob.

Kilka dni pozniej w gazecie pojawila sie informacja, ze sledczy maja juz tylko 3 podejrzanych. Po tej rewelacji, w marcu 1965 jedna z osob podejrzanych popelnila samobojstwo.

Ta osoba byl Mungo Ireland, stroz nocny w Heron Trading Estate. W liscie pozegnalnym napisal: „Dłużej tego nie wytrzymam, to ja mogę być odpowiedzialny, choc=ć nie za wszystko”. Policja po przeszukaniu jego domu i przesluchaniu rodziny nie znalazla nic, co mogloby go laczyc z tymi morderstwami. Mungo rozpoczal swoja prace na 3 tygodnie przed popelnieniem samobojstwa i niemal rok po tym, jak ciala Mary Fleming i Helen Barthelemy zostaly odkryte. Ponadtwo, w czasie morderstwa ostatniej ofiary przebywal w Szkocji.

Podejrzanych bylo kilku, natomiast jeszcze jednym wartym wspomnienia byl Freddie Mills. On takze oficjalnie popelnil samobojstwo. Jego cialo znaleziono z bronia i rana postrzalowa w lipcy 1965. Byl podejrzewany zarowno przez policje jak i przez polswiatek gangsterski, ktory przypisywal mu morderstwa kobiet z zupelna pewnoscia.

Oficjalnie sprawa nigdy nie zostala rozwiazana a morderca zlapany i pociagniety do odpowiedzialnosci. Ale faktem jest, ze po ostatniej publicznej wypowiedzi Du rose, jakoby liczba podejrzanych skurczyla sie do zaledwie 3 osob, i po smierci obydwu wymienionych przeze mnie podejrzanych morderstwa ustaly.